Interview met Elizabeth de Vaal

Het was even zoeken maar toen we CAM hadden gevonden, het huis zagen, het uitzicht en het zwembad… heerlijk. In de slaapkamer was het bed prachtig opgemaakt op het bed waren rozenblaadjes gestrooid en van handdoeken twee zwanen gevouwen, zo mooi, zo welkom. Dieuwke heb ik ontmoet op een verjaardagsfeest en na een enthousiast gesprek over de kunstenaars die wij gezamenlijk kenden nodigde zij mij uit om naar Celleno te komen.

Dat leek me erg fijn, ik ben gek op de Etruskische geschiedenis in die omgeving en alles wat daarbij hoort. We zijn drie weken in CAM geweest hebben genoten van een prachtig uitzicht en de Borgo van Celleno Vecchia is erg mooi. Een oud kruip-door-sluip-door plaatsje.

Mijn echtgenoot Arie en ik hebben in Hongarije een Artist in Residence én een wijngaard, een druk bestaan. De oogst van 2019 zat net in het vat toen we in oktober naar Celleno vertrokken. Op de eerste dag maakten we de wandeling omhoog naar de Borgo. Helaas, het ijs was uitverkocht.

Om de dag gingen we op stap en hebben veel gezien van de omringende plaatsen en vooral de Etruskische Necropolissen en musea. De andere dagen werden gevuld met lezen over de geschiedenis van de omgeving en plannen waar ons bezoek de dag erop naar toe zou gaan en elke dag hebben we gezwommen. Arie heeft alle dagen het zwembad ontdaan van stof en bladeren we hadden geluk dat het zo laat in het seizoen nog heerlijk weer was.

Bovengronds en Ondergronds zijn het thema van deze drie weken geworden. Bovengronds CAM, het heden, zichtbaar, zwemmen, zon, water, buiten eten. Ondergronds de necropolissen, duister, aarde, verbergen en afscheid nemen, het verleden.

Het was oktober, er waren heldere nachtelijke vergezichten maar ook veel mist die opkwam en de verte verborg. Mijn lievelingskleuren zijn paars, violet, aubergine. Dit in tegenstelling tot de kleuren van CAM dat zijn het oranje van de zonsondergang, het wit van de ochtendmist, het blauw van de lucht en het turquoise van het water in het zwembad. Daar hoor ik dan stilte bij en het geklingel van de schapenbellen.

Het verblijf in de AIR en alle ervaringen in Italië hebben tot nieuw werk bij terugkomst geleid.

Tijdens mijn verblijf in Celleno ben ik iets gaan doen wat ik nog nooit gedaan had nl. met vilt werken. Op de markt in Hongarije had ik kleine oude handgemaakte vilten voorwerpen gevonden in de vorm van een plat vaasje/amfoor. Vroeger werden ze cadeau gegeven. Vaak zijn daar namen op geborduurd als een soort afzender en met goede wensen. Dit vormde de aanleiding om de contour van de auto als uitgangspunt te nemen om in vilt te maken. De contour van de auto is een oude liefde die ik graag koester.

Terug uit Italië ben ik begonnen aan een nieuwe reeks kleine werken, gouache/potlood/inkt/ op papier, niet groter dan 35x27cm.

Meestal werk ik in series naar aanleiding van een voor mij ingrijpende gebeurtenis. De gebeurtenis zelf blijft buiten beeld. Dat heeft geen belang voor het werk. Het voorval is de trigger, een zoektocht om een alles omvattend werk te maken. De zoektocht is het proces, de serie werken: de neerslag.

Hier zie je een van de gouaches.

Ik werk aan meerdere tegelijk en na verloop van tijd spitst het zich toe, deze zijn nu klaar. Het zijn Hongaarse huizen met een Italiaanse achtergrond.

Waarom het Hongaarse huizen zijn? De gevels van die huizen droeg ik in herinnering met mij mee. De achtergrond van de deze gouache is het uitzicht vanuit CAM. Alle andere gouaches zijn nu nog, maar misschien is dat niet blijvend, zonder landschap.

Op het festival Incontro 2020 laat ik een aantal gouaches zien die een uitwerking zijn van de ervaringen in CAM Italië 2019, huizen, landschappen en interieurs, een

boven- en een onderwereld.